آیا می‌دانستید بیش از ۷۰ درصد رانندگان، بدون آنکه خودشان خبر داشته باشند، اشتباهاتی مرتکب می‌شوند که می‌تواند عمر خودروی اتوماتیکشان را کوتاه کند؟
آیا شما هم یکی از آن‌ها هستید؟

انجام این عادات ممکن است بیشتر از آنچه تصور می‌کنید به خودرو آسیب بزند. در این مقاله، به سراغ 12 اشتباه رایج و مهم می‌رویم که هرگز نباید در یک خودروی اتوماتیک انجام دهید.

تا پایان همراه ما باشید، چون در انتها یک نکته اضافی هم می‌گوییم که می‌تواند هزاران تومان در هزینه تعمیراتتان صرفه‌جویی کند و عمر خودرویتان را بیشتر از آنچه فکر می‌کنید افزایش دهد. پس بیایید شروع کنیم.

اگر ترجیح می‌دهید به جای مطالعه متن، توضیحات را به صورت تصویری ببینید، ویدیوی زیر را برایتان آماده کرده‌ایم.

۱. با باک کم رانندگی نکنید

رانندگی با سوخت کم ممکن است عادت بی‌ضرری به نظر برسد، اما در واقع یکی از بدترین کارهایی است که می‌توانید با یک خودروی اتوماتیک انجام دهید.

خودروهای مدرن به پمپ بنزین برقی مجهز هستند که داخل باک سوخت قرار دارد. این پمپ مسئول کشیدن سوخت از باک و رساندن آن به موتور است، اما برای روانکاری و خنک شدن، به خود سوخت متکی است.

وقتی با باک کم رانندگی می‌کنید، به‌خصوص زمانی که سطح سوخت کمتر از یک چهارم باک باشد، پمپ دیگر به طور کامل در سوخت غوطه‌ور نیست. این موضوع باعث می‌شود که پمپ بیش از حد داغ شده و بسیار سریع‌تر از حالت عادی فرسوده شود. داغ شدن بیش از حد پمپ می‌تواند منجر به خرابی آن شود و هزینه تعمیر یا تعویضش به راحتی به صدها دلار برسد.

از طرف دیگر، باک سوخت به طور طبیعی در طول زمان رسوبات و آلودگی‌هایی جمع می‌کند. وقتی با باک کم رانندگی می‌کنید، پمپ مجبور است از کف باک سوخت بکشد؛ جایی که این آلودگی‌ها ته‌نشین شده‌اند. این ذرات می‌توانند فیلتر سوخت را مسدود کنند، انژکتورها را خراب کنند و حتی با ایجاد تحویل نادرست سوخت، عملکرد موتور را کاهش دهند. اگر این مشکلات نادیده گرفته شوند، ممکن است به آسیب‌های جدی‌تر به موتور و سیستم سوخت‌رسانی منجر شوند.

تمام شدن کامل سوخت در یک خودروی اتوماتیک فقط ناراحت‌کننده نیست، بلکه می‌تواند به سیستم‌های داخلی خودرو نیز آسیب بزند. حباب‌های هوا که وقتی باک خالی است وارد خطوط سوخت می‌شوند، می‌توانند فشار را نامتعادل کنند و باعث شوند که پمپ سوخت حتی بعد از پر کردن باک هم به طور مؤثر کار نکند. این مشکل می‌تواند باعث انفجار ناقص سوخت، کاهش قدرت و آسیب بلندمدت به سیستم انژکتور شود.

برای جلوگیری از تعمیرات پرهزینه و اطمینان از عملکرد روان خودرو، عادت کنید قبل از اینکه سطح سوخت به یک چهارم برسد، باک را پر کنید. این کار نه تنها از قطعات حیاتی خودرو محافظت می‌کند، بلکه اطمینان می‌دهد هرگز به دلیل تمام شدن سوخت در جاده نمانید.

۲. در حالت خلاص حرکت نکنید

حرکت در حالت خلاص (N) ممکن است به نظر یک راهکار صرفه‌جویی در سوخت بیاید، اما در واقع یک ایده اشتباه است که می‌تواند هم باعث آسیب جدی به خودرو شود و هم ایمنی شما را به خطر بیندازد.

گیربکس‌های اتوماتیک مدرن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بهترین عملکرد را زمانی دارند که خودرو در دنده باشد، حتی هنگام کاهش سرعت. تعویض به حالت خلاص در حین حرکت باعث اختلال در سیستم‌های روانکاری و هیدرولیک داخل گیربکس می‌شود؛ این سیستم‌ها برای عملکرد صحیح به قدرت موتور متکی هستند.

بدون روانکاری مناسب، قطعات داخلی گیربکس ممکن است زودتر از موعد فرسوده شوند و این موضوع می‌تواند به تعمیرات پرهزینه منجر شود.

ایمنی نیز دلیل مهم دیگری برای اجتناب از حرکت در حالت خلاص است. وقتی خودرو در دنده قرار دارد، شما کنترل بیشتری روی حرکت آن دارید و سیستم ترمز موتوری نیز به‌طور طبیعی به کاهش سرعت کمک می‌کند. این کار مانع از داغ شدن بیش از حد ترمزها در سراشیبی‌های طولانی می‌شود. اما در حالت خلاص، ترمز موتوری را از دست می‌دهید، فشار بیشتری به ترمز وارد می‌کنید و خطر خرابی ترمز در موقعیت‌های حساس افزایش می‌یابد.

همچنین، اگر نیاز باشد ناگهانی شتاب بگیرید تا از خطر فرار کنید، تعویض از حالت خلاص به حالت حرکت ممکن است با تأخیر همراه باشد؛ تأخیری که می‌تواند تفاوت بین اجتناب از تصادف و وقوع آن باشد.

یک باور غلط دیگر این است که حرکت در حالت خلاص باعث صرفه‌جویی در سوخت می‌شود. در واقع، خودروهای مدرن با سیستم تزریق الکترونیکی سوخت طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که وقتی پای خود را از روی پدال گاز برمی‌دارید و خودرو در دنده است، مصرف سوخت را به حداقل برسانند.

در حالت خلاص، موتور همچنان برای کارکرد درجا به سوخت نیاز دارد، بنابراین به اندازه‌ای که فکر می‌کنید صرفه‌جویی نخواهید کرد. حتی ممکن است در برخی شرایط سوخت بیشتری هدر بدهید.

۳. از لانچ‌های شدید خودداری کنید

شتاب‌گیری شدید از حالت توقف کامل با پدال گاز کاملاً فشرده، ممکن است هیجان‌انگیز باشد، اما یکی از سریع‌ترین روش‌ها برای آسیب رساندن به خودروی شما است.

برخلاف گیربکس دستی که کنترل مستقیم‌تری روی کلاچ و تعویض دنده‌ها دارید، گیربکس‌های اتوماتیک برای انتقال نرم و تحویل بهینه نیرو طراحی شده‌اند. لانچ کردن فشار زیادی به قطعات حساس وارد می‌کند؛ از جمله تورک کانورتر، دنده‌های گیربکس و سیستم انتقال نیرو. اگر این کار به‌طور مکرر انجام شود، می‌تواند به آسیب‌های پرهزینه منجر شود.

وقتی در خودروی اتوماتیک لانچ می‌کنید، تورک کانورتر مجبور است افزایش ناگهانی نیرو از موتور را تحمل کند. این انتقال سریع انرژی می‌تواند باعث داغ شدن بیش از حد و سایش زودرس شود و به مرور زمان کارایی آن را کاهش دهد.

علاوه بر این، روغن گیربکس که برای خنک‌کردن و روانکاری ضروری است، در این شرایط سخت سریع‌تر کیفیت خود را از دست می‌دهد و قطعات داخلی را به اندازه کافی محافظت نمی‌کند. گرم شدن بیش از حد روغن گیربکس نیز می‌تواند باعث لغزش دنده‌ها و خرابی بلندمدت گیربکس شود.

شروع‌های ناگهانی و شدید همچنین به سیستم نیروی محرکه آسیب می‌زنند. قطعاتی مانند محور محرک، پلوس‌ها و دیفرانسیل برای تحمل شوک ناگهانی ناشی از شروع تهاجمی طراحی نشده‌اند. این فشار مکرر می‌تواند منجر به شکستن پلوس‌ها یا حتی آسیب دیدن دیفرانسیل شود؛ تعمیراتی که ممکن است هزینه‌های هزار دلاری داشته باشد.

افزون بر این، شتاب‌های ناگهانی باعث سایش بیشتر تایرها شده و عمر مفید لاستیک‌ها را کاهش می‌دهد، در نتیجه هزینه تعویض تایرها افزایش پیدا می‌کند.

به یاد داشته باشید، گیربکس‌های اتوماتیک برای دوام و اطمینان ساخته شده‌اند، اما فقط زمانی که با دقت و مراقبت استفاده شوند. برای حفظ خودرو و جلوگیری از تعمیرات پرهزینه، به‌جای فشار ناگهانی روی پدال گاز، به‌آرامی و تدریج از حالت توقف شتاب بگیرید.

۴. هرگز بدون گرم کردن موتور رانندگی نکنید

پریدن به داخل خودرو و حرکت فوری، به‌ویژه در هوای سرد، ممکن است راحت به نظر برسد، اما این عادت به مرور زمان می‌تواند به موتور آسیب جدی بزند.

وقتی موتور سرد است، روغن داخل آن غلیظ‌تر بوده و هنوز به‌طور کامل در تمام قطعات به گردش درنیامده است. این کمبود روانکاری باعث افزایش سایش و اصطکاک در قطعات حیاتی موتور، از جمله پیستون‌ها، سیلندرها و سیستم سوپاپ‌ها می‌شود.

در گیربکس‌های اتوماتیک، این موضوع حساس‌تر است، زیرا روغن گیربکس نیز نیاز به زمان دارد تا به دمای بهینه برسد تا تعویض دنده‌ها روان و عملکرد صحیح داشته باشد. رانندگی با موتور سرد فشار بیشتری بر گیربکس اتوماتیک وارد می‌کند، چراکه سیستم هیدرولیک آن برای کارایی مطلوب به دمای مناسب و ویسکوزیته استاندارد روغن نیاز دارد. وقتی روغن سرد و غلیظ است، سیستم برای درگیر کردن دنده‌ها سخت‌تر عمل کرده و ممکن است باعث تعویض دنده‌های ناهموار، شتاب‌گیری کند و حتی آسیب‌های طولانی‌مدت به قطعات داخلی گیربکس شود.

با گذشت زمان، این فشار اضافی می‌تواند باعث کاهش کیفیت روغن گیربکس و کاهش طول عمر کلی آن شود.

علاوه بر این، استارت‌های سرد بر مصرف سوخت و آلایندگی نیز اثر منفی دارند. موتورهای مدرن هنگام سرد بودن، سوخت بیشتری را وارد ترکیب سوخت و هوا می‌کنند تا کاهش کارایی احتراق را جبران کنند. حرکت بلافاصله باعث می‌شود موتور در این حالت ناکارآمد، بیشتر کار کرده و سوخت بیشتری مصرف کند و قطعات سریع‌تر فرسوده شوند.

اگر در این مرحله فشار زیادی به موتور وارد کنید، خطر داغ شدن بیش از حد و آسیب به قطعات حساس مانند واشر سر سیلندر افزایش می‌یابد.

برای جلوگیری از این مشکلات، ضروری است که پس از روشن کردن موتور، به‌ویژه در هوای سرد، ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه به موتور فرصت گرم شدن بدهید. نیازی به کارکرد طولانی درجا نیست؛ همین زمان کوتاه کافی است تا روانکاری و دمای سیستم‌ها به حد مطلوب برسد.

۵. قرار دادن خودرو در حالت حرکت در حالی که نشسته‌اید

نشستن در خودرو با موتور روشن و قرار دادن دنده در حالت حرکت (Drive) ممکن است بی‌ضرر به نظر برسد، مخصوصاً اگر فقط برای مدت کوتاهی منتظر باشید، اما این کار می‌تواند به گیربکس اتوماتیک شما آسیب برساند و حتی خطرات ایمنی ایجاد کند.

وقتی خودرو در حالت Drive است، گیربکس همچنان درگیر می‌ماند و موتور نیرو را به چرخ‌ها منتقل می‌کند، حتی اگر پای شما روی ترمز باشد. این وضعیت فشار غیرضروری به گیربکس و سیستم ترمز وارد می‌کند.

گیربکس در حالت Drive برای تسهیل حرکت طراحی شده، نه برای نگه‌داشتن خودرو به صورت ثابت برای مدت طولانی. نگه داشتن خودرو در این حالت هنگام درجا کار کردن می‌تواند باعث داغ شدن روغن گیربکس شود، به‌ویژه اگر این عادت به‌طور مکرر تکرار شود. روغن داغ‌شده، توانایی روانکاری و خنک‌کاری مؤثر را از دست می‌دهد و این امر می‌تواند به فرسودگی زودهنگام قطعات داخلی و در نهایت تعمیرات سنگین یا حتی خرابی کامل گیربکس منجر شود.

از طرف دیگر، سیستم ترمز شما نیز تحت فشار قرار می‌گیرد. فشار مداوم روی ترمز برای جلوگیری از حرکت خودرو، باعث سایش لنت‌ها و تولید حرارت اضافی می‌شود که به مرور زمان کارایی ترمز را کاهش می‌دهد. این موضوع در ترافیک‌های ایست و حرکت یا انتظار طولانی پشت چراغ قرمز، نگران‌کننده‌تر است.

ایمنی نیز یکی دیگر از دلایل مهم برای اجتناب از این عادت است. اگر پای شما حتی برای لحظه‌ای از روی ترمز بلغزد، خودرو ممکن است ناگهان به جلو حرکت کرده و عابران، خودروهای دیگر یا حتی خودتان را در معرض خطر قرار دهد. این خطر در مکان‌های شلوغ یا با فاصله کم بین خودروها بیشتر است.

برای جلوگیری از این مشکلات، هر زمان که بیش از چند ثانیه متوقف می‌مانید، دنده را روی حالت پارک (P) یا خلاص (N) قرار دهید و ترمز دستی را فعال کنید.

6. دست خود را روی دسته‌دنده نگذارید

در گیربکس اتوماتیک، دسته‌دنده فقط برای انتخاب حالت رانندگی استفاده می‌شود، اما از طریق میله تغییر دنده (Shift Linkage) به مکانیزم داخلی گیربکس متصل است که دنده‌های مشخصی را درگیر می‌کند.

اعمال فشار مداوم—even اگر خیلی سبک باشد—می‌تواند به این قطعات ظریف فشار غیرضروری وارد کند و باعث عدم‌هم‌راستایی یا فرسودگی زودهنگام شود.

خطر اصلی این است که میله تغییر دنده یا مکانیزم کنترلی آسیب ببیند. دسته‌دنده و قطعات متصل به آن برای تحمل وزن یا فشار پیوسته طراحی نشده‌اند و با گذشت زمان ممکن است شل شوند، لقی پیدا کنند یا تعویض دنده سخت شود.

در موارد شدید، این مشکل می‌تواند به تعمیرات پرهزینه در بخش داخلی گیربکس منجر شود.

علاوه بر این، گذاشتن دست روی دسته‌دنده عادت به وضعیت نادرست رانندگی ایجاد می‌کند و زمان واکنش شما را در شرایط اضطراری کاهش می‌دهد. بهترین حالت این است که هر دو دست روی فرمان باشند تا کنترل کامل و امکان مانور سریع فراهم شود.

✅ راهکار: فقط زمانی دسته‌دنده را لمس کنید که می‌خواهید دنده یا حالت را تغییر دهید. بعد از انتخاب حالت رانندگی، دستتان را روی فرمان یا کنار خود قرار دهید و اجازه ندهید روی دسته‌دنده استراحت کند.

7. تغییر حالت‌ها در حین حرکت خودرو

گیربکس‌های اتوماتیک طوری طراحی شده‌اند که بسته به حالت انتخابی، دنده‌های مشخصی را درگیر کنند. تغییر ناگهانی حالت‌ها در حالی که خودرو هنوز در حال حرکت است، باعث ناهماهنگی شدید بین سرعت خودرو و وضعیت دنده‌های داخلی می‌شود.

این کار می‌تواند یک شوک مکانیکی ایجاد کند که فشار زیادی به سیستم گیربکس وارد می‌نماید.

آسیب‌های احتمالی:

  • کلاچ پک‌ها و باندها: این قطعات وظیفه درگیر و خلاص کردن دنده‌ها را دارند. تغییر حالت در حین حرکت باعث می‌شود این قطعات تحت فشار غیرعادی کار کنند، که منجر به سایش سریع یا حتی خرابی کامل می‌شود.

  • مایع گیربکس: در شرایط تغییر ناگهانی، مایع گیربکس نمی‌تواند به‌درستی گردش کند، که باعث داغ شدن بیش از حد، کاهش روانکاری و آسیب به قطعات داخلی می‌شود.

  • پارکینگ پال (Parking Pawl): این قطعه کوچک هنگام قرار دادن در حالت پارک، گیربکس را قفل می‌کند. اگر خودرو در حال حرکت باشد و به حالت پارک بروید، پارکینگ پال ممکن است بشکند یا دچار تغییر شکل شود، که باعث می‌شود خودرو در حالت پارک به‌طور ایمن ثابت نماند.

خطرات ایمنی:

  • تغییر به حالت عقب (R) در حالی که خودرو به جلو حرکت می‌کند، می‌تواند باعث قفل موقتی چرخ‌ها و لغزش خودرو شود.

  • این وضعیت می‌تواند کنترل خودرو را مختل کرده و جان شما و سایر رانندگان را به خطر بیندازد.

✅ راهکار:

پیش از تغییر هر حالت، مطمئن شوید خودرو کاملاً متوقف شده است. این کار از فشار غیرضروری به گیربکس جلوگیری کرده و ایمنی شما را حفظ می‌کند.

8. تعویض به حالت پارک در حالی که خودرو در حرکت است

حالت پارک در خودروهای اتوماتیک، قطعه فلزی کوچکی به نام پارکینگ پال را فعال می‌کند که گیربکس را قفل کرده و از چرخش چرخ‌ها جلوگیری می‌کند.

این مکانیزم برای نگه داشتن خودرو در حالت ایستاده طراحی شده است، نه برای متوقف کردن خودروی در حال حرکت.

اگر تلاش کنید در حالی که خودرو هنوز در حرکت است، به حالت پارک بروید، پارکینگ پال مجبور می‌شود با قطعات چرخان گیربکس درگیر شود، که این امر باعث فشار شدید و احتمال شکستگی می‌شود.

وقتی پارکینگ پال خراب یا آسیب ببیند، دیگر نمی‌تواند گیربکس را به‌درستی قفل کند؛ به این معنا که خودرو ممکن است حتی در حالت پارک، به‌طور ناگهانی حرکت کند.

تعمیر یا تعویض این قطعه نه‌تنها هزینه‌بر است، بلکه زمان‌بر نیز می‌باشد. بدتر از آن، این کار می‌تواند به قطعات دیگر گیربکس مانند دنده‌ها یا مکانیزم تعویض دنده آسیب برساند که هزینه تعمیرات را افزایش می‌دهد.

از نظر ایمنی، تعویض به حالت پارک در حین حرکت می‌تواند باعث قفل ناگهانی چرخ‌ها شود که منجر به لغزش یا از دست دادن کنترل خودرو می‌گردد. این موضوع خطر بروز تصادف را افزایش می‌دهد، به‌خصوص در مناطق پرترافیک یا جاده‌های لغزنده.

9. استفاده نکردن از ترمز دستی

استفاده نکردن از ترمز دستی ممکن است یک سهل‌انگاری کوچک به نظر برسد، به‌ویژه اگر خودرویتان روی سطح صاف پارک شده باشد. اما نادیده گرفتن این ویژگی حیاتی می‌تواند به مرور زمان به گیربکس اتوماتیک آسیب بزند و ایمنی خودرو را به خطر بیاندازد.

ترمز دستی فقط برای مواقع اضطراری نیست. این سیستم طوری طراحی شده که هنگام پارک، فشار را از روی گیربکس بردارد.

وقتی خودرو را در حالت پارک قرار می‌دهید، یک قطعه فلزی کوچک فعال می‌شود تا گیربکس را قفل کرده و از حرکت چرخ‌ها جلوگیری کند. اگر از ترمز دستی استفاده نکنید، تمام وزن خودرو تنها روی همین قطعه کوچک فلزی خواهد بود.

با گذشت زمان، این فشار مداوم می‌تواند باعث تضعیف یا شکستگی پارکینگ پاول شود، مخصوصاً اگر خودرو روی شیب پارک شده باشد. یک پارکینگ پاول شکسته ممکن است باعث لغزش ناگهانی خودرو شود و شرایط خطرناکی ایجاد کند.

علاوه بر این، اتکا صرف به دنده پارک باعث افزایش سایش و استهلاک قطعات گیربکس می‌شود. زمانی که ترمز دستی فعال باشد، فشار روی گیربکس به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند، زیرا این ترمز به صورت مکانیکی خودرو را نگه می‌دارد و دیگر تکیه کامل بر سیستم گیربکس وجود ندارد.

از نظر ایمنی، ترمز دستی یک لایه محافظتی اضافی به حساب می‌آید. اگر پارکینگ پاول خراب شود یا خودرو هنگام پارک تکان بخورد، ترمز دستی اطمینان می‌دهد که خودرو ایمن در جای خود باقی می‌ماند. این موضوع به‌خصوص در شیب‌های تند یا سطوح ناهموار اهمیت زیادی دارد.

10. قرار دادن خودرو در حالت خلاص هنگام توقف در ترافیک

قرار دادن خودرو در حالت خلاص هنگام توقف در ترافیک ممکن است به نظر راهی برای کاهش فشار روی خودرو باشد، اما این یک عادت خطرناک است که می‌تواند به مشکلات مکانیکی منجر شده و ایمنی شما را به خطر بیاندازد.

برخلاف حالت درایو که گیربکس درگیر و آماده حرکت است، حالت خلاص قدرت موتور را از چرخ‌ها جدا می‌کند. اگرچه ممکن است به نظر برسد که به خودرو استراحت می‌دهید، اما در بسیاری از موارد ضرر بیشتری نسبت به فایده دارد.

یکی از بزرگ‌ترین خطرات قرار دادن خودرو در حالت خلاص، از دست دادن کنترل کافی است. وقتی خودرو در حالت خلاص است، نمی‌توانید سریع شتاب بگیرید تا از خطراتی مانند خودرویی که ناگهان به سمت شما می‌پیچد، کنار بروید. این تأخیر در زمان واکنش می‌تواند احتمال تصادف را افزایش دهد، به‌ویژه در ترافیک‌های سنگین یا شرایط اضطراری.

علاوه بر این، قرار دادن خودرو در حالت خلاص فشار غیرضروری به ترمزها وارد می‌کند. در حالت درایو، موتور مقاومت کمی ایجاد می‌کند که به آن ترمز موتوری گفته می‌شود و به ثابت نگه داشتن خودرو کمک می‌کند. در حالت خلاص این مقاومت وجود ندارد، بنابراین ترمزهای شما باید سخت‌تر کار کنند تا خودرو را از حرکت ناخواسته بازدارند، به خصوص در سربالایی‌ها.

با گذشت زمان، این فشار اضافه می‌تواند باعث سایش زودهنگام لنت ترمز شود و کارایی ترمزگیری را کاهش دهد.

از نظر مکانیکی، تعویض مکرر از حالت خلاص به درایو در ترافیک توقف و حرکت، می‌تواند باعث سایش سیستم تعویض دنده و اجزای گیربکس شود. گیربکس‌های اتوماتیک برای عملکرد روان در حالت درایو طراحی شده‌اند و تعویض مکرر دنده‌ها می‌تواند جریان مایع گیربکس را مختل کند، که باعث گرم شدن بیش از حد یا سایش زودرس می‌شود.

برای حفظ ایمنی بهینه و محافظت از خودرو، بهتر است هنگام توقف در ترافیک، خودرو را در حالت درایو نگه داشته و ترمز را فشار دهید.

11. ورود آب به گیربکس خودرو

ورود آب به گیربکس یکی از مهلک‌ترین اشتباهاتی است که می‌توانید انجام دهید و می‌تواند باعث خرابی شدید خودرو شود.

گیربکس یک سیستم بسته است که برای روغن‌کاری، خنک‌کاری و عملکرد بهینه به مایع گیربکس متکی است. ورود آب به این مایع، کیفیت آن را کاهش داده و ترکیبی ایجاد می‌کند که نمی‌تواند به درستی اجزای داخلی را روغن‌کاری یا خنک کند. این موضوع می‌تواند باعث آسیب گسترده به دنده‌ها، کلاچ‌ها و سایر قطعات حیاتی شود.

یکی از رایج‌ترین راه‌های ورود آب به گیربکس، عبور از آب‌های عمیق یا حضور در سیل است. خودروهای مدرن دارای دریچه‌ها و مهر و موم‌هایی در سیستم گیربکس هستند که در شرایط عادی، اجازه ورود آلودگی‌ها را نمی‌دهند و در عین حال امکان انبساط حرارتی را فراهم می‌کنند. اما هنگام غوطه‌ور شدن در آب، این دریچه‌ها می‌توانند اجازه نفوذ آب به سیستم را بدهند، به‌ویژه اگر خودرو برای مدت طولانی در آب راکد باقی بماند.

اثر فوری ورود آب به گیربکس، آلوده شدن مایع گیربکس است. آب باعث کاهش ویسکوزیته و خواص خنک‌کنندگی مایع می‌شود، که منجر به گرم شدن بیش از حد و افزایش اصطکاک در داخل گیربکس می‌گردد. با گذشت زمان، این موضوع می‌تواند منجر به سوختن کلاچ‌ها، آسیب دیدن بدنه‌های شیر و خرابی کامل گیربکس شود که تعمیر آن هزاران دلار هزینه دارد.

مشکل دیگر، خوردگی است. قطعات داخلی گیربکس مانند دنده‌ها و یاتاقان‌ها از فلز ساخته شده‌اند. ورود آب محیطی خورنده ایجاد می‌کند که زنگ زدگی و تخریب را تسریع کرده و سیستم را تضعیف می‌کند و عمر مفید آن را کوتاه‌تر می‌کند.

برای جلوگیری از این مشکلات پرهزینه، هرگز از آب به اندازه‌ای عمیق عبور نکنید که گیربکس یا محفظه موتور را غوطه‌ور کند. اگر شک دارید آب وارد گیربکس شده است، فوراً خودرو را نزد یک مکانیک متخصص ببرید.

12. استفاده از دو پا هنگام رانندگی با خودرو اتوماتیک

برخلاف خودروهای دستی، گیربکس‌های اتوماتیک برای کار با یک پا طراحی شده‌اند، به طوری که همان پا هر دو پدال گاز و ترمز را کنترل می‌کند. استفاده از دو پا خطراتی برای شما و خودرو ایجاد می‌کند.

یکی از بزرگ‌ترین خطرات، فشار ناخواسته ترمز هنگام گاز دادن است. حتی فشار اندک روی پدال ترمز زمانی که پای دیگر روی گاز است، می‌تواند سیستم‌های خودرو را به اشتباه بیندازد، به‌ویژه در خودروهای مدرن که سنسورهای پیشرفته دارند. این وضعیت ممکن است باعث تعویض‌های نامنظم دنده، گرم شدن بیش از حد ترمزها و سایش غیرضروری گیربکس شود، زیرا گیربکس در تفسیر سیگنال‌های متضاد دچار مشکل می‌شود.

استفاده از دو پا همچنین می‌تواند باعث تاخیر در واکنش در شرایط اضطراری شود. اگر مغز شما همزمان فرمان به هر دو پا بدهد، ممکن است ناخواسته هر دو پدال را فشار دهید، که احتمال تصادف را افزایش می‌دهد به جای اینکه از آن جلوگیری کند.

از نظر مکانیکی، قرار دادن پای دوم روی پدال ترمز هنگام رانندگی می‌تواند باعث سایش بیش از حد لنت‌ها، دیسک‌ها و کالیپرها شود و تعمیرات پرهزینه‌ای به دنبال داشته باشد.

برای رانندگی ایمن و مؤثر با خودرو اتوماتیک، همیشه از پای راست برای هر دو پدال گاز و ترمز استفاده کنید. این روش استاندارد نه تنها از مشکلات مکانیکی جلوگیری می‌کند، بلکه کنترل بهتر و واکنش سریع‌تر در مواقع اضطراری را تضمین می‌کند و ایمنی شما در جاده را افزایش می‌دهد.

نکته‌ی اضافی: پر کردن بیش از حد باک بنزین

پر کردن بیش از حد باک بنزین می‌تواند باعث سرریز سوخت اضافی به سیستم بخارات تبخیری (EVAP) شود. این سیستم برای کنترل بخارات سوخت طراحی شده، نه برای تحمل بنزین مایع.

سرریز سوخت می‌تواند به آسیب دیدن مخزن زغال فعال و دیگر اجزای سیستم EVAP منجر شود و مشکلاتی ایجاد کند که ظاهراً بی‌ربط به نظر می‌رسند، اما به طور غیرمستقیم عملکرد گیربکس را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

چرا؟

سیستم EVAP با سیستم مدیریت موتور خودرو کار می‌کند تا نسبت سوخت به هوا و کارایی موتور را حفظ کند. وقتی سیستم EVAP آسیب ببیند، موتور ناپایدار عمل می‌کند و گیربکس مجبور می‌شود برای جبران توان خروجی ناپایدار، فشار اضافی تحمل کند. با گذشت زمان، این فشار می‌تواند باعث فرسودگی زودرس گیربکس شود.

پرکردن بیش از حد باک نه تنها به خودرو آسیب می‌زند، بلکه سوخت را نیز هدر می‌دهد. بنزین اضافی جایی برای رفتن ندارد و ممکن است تبخیر یا ریخته شود که هم برای جیب شما و هم برای محیط زیست مضر است.

به محض اینکه نازل بنزین قطع شد، از پمپ کردن بیشتر خودداری کنید. کمی بیشتر پمپ کردن ارزش ندارد و می‌تواند به خودرو آسیب زده و هزینه‌های بلندمدت ایجاد کند.